Drukteschoppertje aan het werk

Ik was met een klein groepje kinderen die ik nog niet zo goed kende en iedereen was lekker aan het spelen, behalve één jongetje (5). Hij was wild aan het gooien en opvangen van dingen waar je niet mee zou moeten gooien. Hij gedroeg zich verder wild en rende af en toe door de ruimte. Ik waarschuwde hem dat hij moest stoppen, omdat er anders iets kapot kon gaan. Maar toch ging hij door…

Straf

Toen zei ik hem dat hij op een krukje moest komen zitten, bij mij aan tafel, maar hij wilde dit absoluut niet. Door mijn houding en stem merkte hij wel dat ik het meende. Ik zette een krukje klaar en hij kwam er met tegenzin op zitten. Hij schoof met krukje en al weg van me. Ik zei: “dat is prima, als je maar op het krukje blijft zitten” waardoor er geen (extra) strijd komt.

Inleven in een kind

Na een paar minuten ging ik naar hem toe. Wat ik voordien dan doe is me inleven in zo’n jongen, wat denkt hij en waarom doet hij dit? Waarschijnlijk vind hij het lastig om alleen te spelen, of vind hij het lastig om te vragen of hij mee mag spelen en dus gaat hij zich in z’n eentje vermaken. Of hij zoekt op deze manier aandacht, of hij is gewoon heel vrolijk vandaag en leeft zich lekker uit. Voor hem is het al vervelend dat hij tijdens zijn spel, waar hij waarschijnlijk niks verkeerds in zag, op een krukje moet gaan zitten. Ik wil hem dus niet nog verder de grond in boren, ik wil alleen dat hij mij snapt en dat het over zijn gedrag gaat, niet over hem zelf.

Excuses laten maken met behoud van een vrolijke spirit

Ik zeg het volgende: “A. ik vind het helemaal niet erg dat je zo vrolijk en enthousiast bent, dat vind ik juist leuk aan je. Maar ik heb je gevraagd om te stoppen, omdat als je met dingen gaat gooien en gaat rondrennen dan gebeuren er ongelukken, maar je bent gewoon doorgegaan. Daarom wil ik dat je sorry tegen me zegt.” Met een lichtelijk droevig, maar begrijpend gezicht zegt hij sorry. Ik zeg: “oké, knuffel?” om hem te laten merken dat het nu is opgelost en dat het weer helemaal goed is. Zijn gezicht klaart op en tegelijkertijd is er een enorme verbazing op z’n gezicht te lezen. Hij geeft me een knuffel, kijkt vrolijk en gaat lekker spelen. Wanneer ik hem wegbreng en gedag zeg krijg ik nog een dikke knuffel van hem. 🙂